Kategoria: Wszystko

„B yły brytyjski kanclerz, gdy go w telewizji zapytano, czy chciałby być premierem, powiedział z niejakim zdziwieniem: „Przecież każdy chciałby być premierem.”. To mnie z kolei zdziwiło, ponieważ wcale nie sądzę, że każdy chciałby być premierem; jest mnóstwo ludzi, którzy bynajmniej o takiej posadzie nie marzą – nie dlatego, że i tak nie mają szans, że to „kwaśne winogrona”, ale dlatego, że uważaliby tę robotę za okropną: wielkie zawracanie głowy, ciężka odpowiedzialność, z góry wiadomo, że człowiek będzie bez przerwy wystawiony na ataki, że ośmieszanie, że będą mu przypisywali najgorsze intencje itd.

C zy więc nie jest prawdą, że „wszyscy chcą władzy”? To zależy od tego, jak daleko rozciągniemy sens słowa. W najszerszym znaczeniu władzą nazywamy wszystko, co pozwala nam wpływać na otoczenie – naturalne czy ludzkie – w pożądanym kierunku. Małe dziecko, które po raz pierwszy potrafi samo wstać albo zaczyna chodzić, zdobywa pewien zakres władzy nad swoim ciałem i widzimy, że się z tego cieszy; pewno też każdy wolałby mieć więcej raczej niż mniej władzy nad funkcjami, które mogą być kontrolowane, jak mięśnie i stawy. Kiedy nauczymy się obcego języka albo gry w szachy, albo pływania, albo jakiejś dziedziny matematyki, wolno powiedzieć, że nabywamy umiejętności, dzięki którym władamy pewnym zakresem kultury.”

Powyższe słowa Leszka Kołakowskigo towarzyszą mi często, kiedy patrzę na ludzi w czasie sesji rady miasta. Ogladam ich sobie i myślę  –  ileż rzeczy rekompensujemy sobie poprzez posiadanie władzy a potem pieniędzy. I jak często poprzez dążenie do ich posiadania, zagłuszmy w sobie inne sprawy, obawy, braki….

Z dedykacją dla pani Ani, która lubi wstawki muzyczne kolejna moja muzyka:

 

Jutro zapytam prezydenta, jak wyobraża sobie odbywanie na wałach wiślanych tzw. Wianków. Mają się one , co prawda do wianków, jak nie przymierzając kwiat do kożucha, ale przede wszystkim innym będzie to zabawa dość niebezpieczna na rozmokłych wałach. Duża kasa wydna nieco bez sensu. Oczywiście może się okazać i zapewne tak będzie w odpowiedzi na moją interpelację, że wszystko już jest załatwione i nic się nie da zrobić. W odpowiedziach prezydenta na moje interpelacje (wszelkie: i te mądre i te mniej mądre) nic się nie da. Potem niekiedy się da, ale tam już przeważnie nie ma mojego autorstwa.

 

http://www.jazzforum.com.pl/news.php?action=show&id=968
ul. Zbigniewa Seiferta

Cytuję pracę analityków amerykańskich:

George L. O’Brien i Geoffrey Erikson:

„Wspierany przez podatki system „szkół publicznych” jest w kłopotach. Występują chroniczne problemy z dyscypliną, wzrastającą przemocą, spadającymi wynikami testów, i wymykającymi się spod kontroli kosztami administracyjnymi. Szkoły rządowe ciągle tworzą funkcjonalnych analfabetów, a zdolności matematyczne szkół publicznych w USA są wśród najgorszych z uprzemysłowionego świata.

Przypomniałam tytuł książki inspiratora powstania libertarianizmu  Jaya Alberta Nocka.

W latach 1931-33 Nock udzielił kilku odczytów w Bard Collage i Uniwersytecie stanu Wirginia. Wykłady stały się podstawą najbardziej znanej jego książki „Państwo – nasz wróg”, w której całościowo zaprezentował swoją polityczną koncepcję.

Nock twierdził, że państwo sankcjonuje i wykorzystuje monopol na przemoc zniewalając społeczeństwo, które, by być prawdziwie wolne, powinno odrzucić wszelką państwowość. Był przeciwnikiem centralizacji władzy, podatków, regulacji, obowiązku edukacji, a także wszelkich form totalitaryzmów (bolszewizmu, faszyzmu, nazizmu, komunizmu, marksizmu) oraz demokracji.

Twierdził, że nie ma sensu zakładać istnienie państwa minimum, ponieważ każde państwo (każdy aparat państwowy) ma tendencje to tego, aby się rozrastać. To tyle teoria, a  jak jest z praktyką? Urzędnicze państwa Europy rozwijają się w sposób zatrważający. Zresztą proszę popatrzeć na Kraków. Urząd Miasta – to miejsce pracy dla ponad 2900 urzedników. Ileż pracy wkładają urzędy, aby sprawdzać i kontrolować działalność obywateli. Niekiedy mam złe sny, że na jednego mieszkańca Krakowa przypadać będzie na przykład dwóch urzędników, którzy będą kontrolować każdą jego czynność, domagając się regularnych sprawozdań.

Tak dla przypomnienia:

Helena Rubinstein (ur. w 1870 roku  w Krakowie, zm. w 1965  w Nowym Jorku) – Polka żydowskiego pochodzenia, właścicielka znanych na świecie licznych zakładów branży kosmetycznej.

Urodziła się w żydowskiej rodzinie na krakowskim Kazimierzu jako najstarsza z ośmiorga dzieci Augusty i Horacego Rubinsteinów. Krótko studiowała medycynę w Szwajcarii, po czym wyjechała w 1902 roku do Australii .

Uważana za jedną z najbogatszych kobiet w historii świata. Tak naprawdę miała na imię Chaja.

Powrócę jeszcze do materiałów poświęconych marce Kraków. Przeczytałam je z uwagą. No cóż, domyślam się, że w zapleczu biur jest więcej materiałów krytycznych, tudzież powodujących głębsze analizy.  Bardzo ważne są porównania miejsc o takim, czy też podobnym potencjale, a jednak różniących się opinią, reputacją w świecie. Chciałabym dowiedzieć się, dlaczego mówi się i pisze o niezwykłości Pragi i dlaczego ona jest synonimem absolutnej urody a nie Kraków. Dlaczego wszyscy wiedzą (wszyscy, a więc i ci, którzy nie widzieli!), że jest ona piękna, warta zwiedzenia, a nie mówi się tego o Krakowie. Takie analizy i to zrobione bez sentymentów, godne byłyby uwagi. Monika Piątkowska , specjalistka pana prezydenta do spraw marki powiedziała rano w radiu Kraków, że Simon Anholt, (przypominam: międzynarodowy ekspert ds. budowania wizerunku i reputacji miast i narodów) nie wiedział, przyjeżdżając do Krakowa, że tutaj jest Wawel (aha, powiedział po chwili, to ten zamek). To nic szczególnego, zamek jak zamek – jest ich wiele na świecie. Anholt zburzył więc w ciągu sekundy, podstawowy mit miasta: że Kraków to Wawel i historia. Kiedy pytałam mojego syna, dlaczego jest tak zachwycony Pragą, odpowiedział, że w Pradze czuje się wolność. No cóż, opdpowiedź jak odpowiedź. Ale też i punkt do analizy przy brandingu miasta.

PS Miło mi było usłyszeć wywód pani Piątkowskiej na temat zaniedbań miasta w sprawie pamięci o wybitnych osobistościach tutaj działających czy też stąd pochodzących (ponieważ ja też tak uważam, więć solidaryzuję się z ta opinią). Skoncetrowała się na osobie Heleny Rubinstein. Miło mi było, ponieważ to ja przekazałam pani Piątkowskiej zaniedbania dotyczące Rubinstein. Mam nadzieję, że poza pokazaniem przykładu, wreszcie na małym domku  przy ulicy Szerokiej pojawi się tablica pamiątkowa poświęcona najwybitniejszej kobiecie biznesu pochodzącej z krakowskiego Kazimierza.

I nie sposób zapomnieć wyborów! Pamiętam,

Zawiadomiono mnie wczoraj, że dzisiaj na Rynku Głównym obchodzone bedą urodziny Bronisława Komomorowskiego. No cóż, na urodziny, nawet jeśli to będzie heppening Młodych Demokratów, zaprasza się nieco wcześniej. Więc ja będę tam, gdzie zapowiadałam swoje przybycie dawno temu. I nie mogę nie być. Wszystkich zainteresowanych urodzinami Marszałka Komorowskiego zawiadamiam o imprezie: bedzie o godzinie 12.00 na Rynku Głównym w Krakowie. I będzie tort.

Cóż można więcej dla Komorowskiego (od blondynki!!).