Kategoria: Wszystko

Przeczytałam dzisiaj dwie kolejne książki poświęcone bonowi edukacyjnemu. Nie tracę nadziei, że to rozwiązanie dla edukacji znajdzie zastosowanie nie tylko w Krakowie ale i w całej Polsce.

Przeczytałam też tekst Andrzeja Olechowskiego (umieszczony w Gazecie Wyborczej– piątek 19 stycznia), w którym autor zamieszcza wiele pytań skierowanych do Bronisława Komorowskiego odpowiedzialnego za program PO. Olechowski zadaje te same pytania, które towarzyszą wielu z nas: Co się stało z programem PO, gdzie można znaleźć to, z czego Platforma powstała? Czy w imię populizmu zatraciła wszystko, co było w niej najbardziej oryginalne i dzięki czemu uzyskała swoją pozycję? I dokąd zmierza. I tamże znajduje się ważne, moim zdaniem, miejsce, w który Olechowski przestrzega: "Jeśli nie przedstawi [PO] jasnego programu, to stanie się propozycją dla oportunistów i karierowiczów, a nie dla poważnych obywateli".

Cytat na następny tydzień:"Umiarkowane opodatkowanie jest sprawiedliwe. Mam tu na myśli zbieranie funduszy na wspólne cele: policję, obronę narodową. Na takie cele pobieranie podatków jest usprawiedliwione. Jeśli natomiast rządy zaczynają podnosić obciążenia podatkowe i sami czerpią z tego zyski, jest to niemoralne. I z punktu widzenia tradycyjnej katolickiej moralności nie jest grzechem niepłacenie podatków, gdy socjalistyczne rządy dążą do przywłaszczenia 50 czy 60 proc. wszystkich naszych dochodów. To stanowczo za dużo" bp. Richard Williamson z Bractwa Świętego Piusa X,

Okazało się, że Stanisław Kracik mógł  zostać prezydentem Krakowa. Wczorajsza prasa opublikowała informacje prosto z sali sądowej. Zapewne wygrałby wybory. Ktoś się pospieszył z oceną sytuacji. I stało się tak, jak jest.No cóż.

Dzisiaj dostałam kartkę od mojego byłego studenta, który wyjechał, po studiach, w daleką podróż do Ameryki Łacińskiej. "PUNTA DEL ESTE – URUGUAY." I było mi miło.

Usiłuję zasugerować panu prezydentowi rozwiązanie problemu zdobywania możliwie największej ilości pieniędzy europejskich dla Krakowa. A miasto nasze przecież na to zasługuje. W ostatniej interpelacji napisałam:

"Szanowny Panie Prezydencie

            Z dużym smutkiem przeczytałam informacje o tym, że uruchomił Pan kolejne biuro zajmujące się tym razem tylko i wyłącznie funduszami europejskimi. Jestem przekonana, że jest to nie najlepszy pomysł. Po pierwsze z tego powodu, że fundusze europejskie ruszą dopiero, jak podejrzewają ci najlepiej poinformowani, dopiero w październiku bieżącego roku, a więc otwieranie i (zapewne) zatrudnianie kolejnych urzędników jest działaniem w obecnej sytuacji nieco za wczesnym. Po drugie, nie jestem przekonana, że oddawanie tak odpowiedzialnej pracy w ręce urzędników, jest dobrym działaniem. Jeśli miasto ma maksymalnie wykorzystać fundusze europejskie, ale także i dotrzeć do wszystkich innych finansowych możliwości, jakie możemy spotkać w fundacjach amerykańskich, prywatnych inicjatywach otwartych na wspomaganie inwestycji w Krakowie i wielu innych miejscach dających możliwości wsparcia logistycznego czy finansowego powinna to robić instytucja zewnętrzna znaleziona w drodze przetargu, która w pełni zaangażuje się w pracę na rzecz Krakowa.

   Urzędnicy pracujący w urzędzie krakowskim tak jak wszyscy urzędnicy na całym świecie, pracują do konkretnej godziny, potem szybko pakują swoje rzeczy i idą do domów. Żaden rozsądny urzędnik nie będzie znajdował sobie za swoją podstawową i niezmienioną pensję dodatkowej pracy, aby nie móc wyjść do domu o zwykłej porze. […]namawiam więc Pana Prezydenta do współpracy z firmą prywatną, która przypilnuje, zrobi na czas, zostanie po godzinach a nawet i w nocy. Znajdzie i przygotuje projekty nawet w fundacjach japońskich, przeanalizuje fundacje Boscha i odkryje wiele innych możliwości, aby móc samej zarobić a tym samym dać miastu wszystko co jest w danym momencie możliwe do osiągnięcia."

Kiedy rozmawiałam o moim pomyśle ze znajomymi Włochami, oni powiedzieli, że uważają to za słuszne rozwiązanie – tym bardziej, że sprawdzone, ponieważ u nich, w wielu miastach to właśnie tak działa!!!

 

 

 Nie mogłam się oprzeć czytając tekst Christophera Linglea – 
profesora ekonomii na Universidad Francisco Marroquín w Gwatemali, aby nie umieścić znaczącego fragmentu w  blogu.Tekst ten coraz bardziej utwierdza mnie o konieczności jak najszybszego wprowadzenia bonu edukacyjnego. Lingle pisze o szkolnictwie w Indiach:

"A co z dofinansowaniem szkół z budżetu? Dobrym przykładem są tu liczne niepowodzenia związane z publicznym szkolnictwem. Sponsorowany przez rząd Indii raport ujawnił, że "złe funkcjonowanie" szkół państwowych krzywdzi rodziny o niskich dochodach (podkreślenia moje!!). Podczas niezapowiedzianych wizyt osoby gromadzące materiał do raportu zastały "działania edukacyjne" jedynie w 53% szkół, a dyrektor był nieobecny w 33% wizytowanych placówek.

Problemy te nie istniały w szkołach prywatnych świadczących usługi biednym. Losowo przeprowadzone wizytacje natknęły się na "aktywne zajęcia klasowe".

Nie jest zatem zaskoczeniem, że mimo trudnych warunków ekonomicznych wielu biednych porzuca szkoły państwowe umieszczając swoje dzieci w prywatnych. Szkoły publiczne oferują darmową naukę, książki a nawet obiady. Mimo to np. w Hyderabad w Indiach statystyki pokazują, że 61% wszystkich uczniów uczęszcza do szkół, nie dotowanego przez rząd, prywatnego sektora. Odsetek ten jest prawdopodobnie większy gdyż szkoły państwowe zawyżają liczbę uczniów, by zapewnić sobie większe dofinansowanie.

Szkoły prywatne kierują się logiką komercyjną zamiast uzależniać się od subwencji rządowych czy datków charytatywnych. Mimo pobierania niskich opłat, szkoły prywatne w miejskich gettach Indii zarabiają sensowne pieniądze, które przeznaczają na nowe inwestycje. Paradoksalnie większość nauczycieli sektora prywatnego otrzymuje 1/4 tego co nauczyciele szkół państwowych. Wynika to jednak z silnej pozycji związków zawodowych w państwowych szkołach. Ich roszczenia spowodowały oderwanie wysokości zarobków od poziomu nauczania.

Okazuje się, że zasadniczą przyczyną różnicy między tymi dwoma rodzajami szkół jest to, że nauczyciele szkół państwowych nie ponoszą żadnych konsekwencji złego wykonywania swojej pracy. Szkoły prywatne dostarczyły silniejszych bodźców nauczycielom, by dobrze wykonywali swą pracę i dyrektorom szkół, by zapewnili klientom edukację jakościową. Nauczyciele mogą zostać zwolnieni przez dyrektora a rodzice mogą "zwolnić" szkołę zabierając z niej swoje dzieci. Podobne bodźce nie istnieją w szkołach państwowych, gdzie nauczyciele otrzymują posadę na całe życie. Taka pewność prowadzi do poczucia samozadowolenia zamiast inspirować do tego, by byli lepszymi nauczycielami."

Trochę tak jak Katon Starszy powinnam zaczynać (tak jak on kończył każdą swoją mowę słynnym zdaniem "Poza tym sądzę iż Kartagina powinna być zburzona") wciąż tym samym  zdaniem: upolitycznienie samorządów jest nieszczęściem. Od listopada zeszłego roku wciąż tylko i wyłącznie w Radzie są przepychanki, układy, kontrakty. A może już najwyższa pora, aby zająć się miastem? Mam nadzieję, że nastąpi taki moment, kiedy wyborcy będą wybierali ludzi odpowiedzialnych a nie tych z pierwszych miejsc list wyborczych (zadziwiająco często nie idzie to w parze!!)

Proszę, proszę – do historii można wejść różnymi drzwiami. Dzisiaj, przy niedzielnych obiadach w wielu domach mówiono o wydarzeniarz w kościele polskim. My także nie pominęliśmy tego wątku. A gości mieliśmy wyjątkowych. I mówiliśmy o wierności, prawdzie, lojalności i o tym, co historia robi z ludzkimi losami.

Piszę sobie dzisiaj małe co-nieco, chociaż zakładałam, że nie powrócę. Zbulwersowała mnie dzisiaj informacja o przygotowaniach paru osób z PO do kontraktu, który ma być podpisany z prezydentem. Podkreślam PARU OSÓB!! (w tym tylko dwóch radnych) w imieniu klubu.

Tęsknoty do decydowania o tym, co mają robić inni, manipulacje socjotechniczne, osadzone przede wszystkim na własnej prywacie etc. wciąż odradzają się jak feniks z popiołów. Dzięki Ci Opatrzności, że mogę na to patrzeć z dystansu.

"Gdyby nasza cywilizacja miała wyginąć nie stanie się tak z tego powodu, że jest potępiona, ale dlatego, że nie chciała uczyć się, czerpiąc z historycznych doświadczeń. To nie ślepy los, a sam człowiek determinuje przyszłość ludzkiego społeczeństwa. " pisał Misses. Wczoraj rozmawiałam z kolegą dziennikarzem.Zastanawialiśmy się nad tym, czy rozwojowi ludzkości potrzebne są autorytety. Mnie wydaje się, że są niezbędne. One uczą tego, jak wiele człowiek musi się jeszcze nauczyć. Ubolewam nad tym, że PO jest partią, w której nie ma autorytetów, ona "nie czerpie z historycznych doświadczeń" ludzi i staje się przez nonszalancka, niszcząca priorytety (tak bardzo, że już nikt nie pamięta jakie one były). Zastanawiające jest to, co w niej widzą ludzie. Może w jej przezroczystości widzą wszystko, co chcą zobaczyć i dlatego "krzywa poparcia rośnie".

Pierwszą, wspólną akcją klubu PO po wyborach miało być umieszczenie nekrologu poświęconego pamięci Miltona Friedmana w Gazecie Wyborczej . Nawiasem mówiąc, chyba członkowie klubu nawet  nie zauważyli nekrologu. Miała to być taka nasza deklaracja wskazująca na wspólny kierunek  myślenia Mistrza Friedmana i nasz. Nikt tego nie zauważył; mnie nikt nie pochwalił za tekst nekrologu a przewodniczącemu rady nie zostały zwrócone pieniądze. I wydaje się, że to była nasza ostatnia wspólna akcja.