No i Szanowni Państwo nie spodziewalibyście się tutaj, na moim blogu zainteresowania … sztuką tatuażu. Przechodziłam rano z psem i zauważyłam plakaty zapraszające na kolejny Festiwal Tatuażu w Krakowie. Pomyślałam sobie, że szkoda, że znów działania związane z tatuażem są zamknięte we własnym gronie.
Ponad dwa lata temu przyszli do mnie na dyżur ludzie, którzy opowiedzieli mi o tym, że chcą organizować w Krakowie kolejny festiwal tatuażu i że proszą mnie o wsparcie w jakiejś tam sprawie. Wtedy to przypomniałam sobie książkę Erica Emanuela Schmitta “Kiedy byłem dziełem sztuki” i … powiedziałam im, że spotkam się z panią dyrektor MOCAKu i zaproponuję jej, aby tym razem Muzeum Sztuki Współczesnej włączyło się w ich festiwal. Tym bardziej, że wśród twórców tatuaży spotykamy się z absolwentami szkół artystycznych, a więc ciało ludzkie staje się coraz bardziej dziełem sztuki. Obraz staje się ciałem i dziełem sztuki. Wymyśliliśmy wtedy razem całkiem niezłe artystyczne wydarzenie. Byłam u pani dyrektor, która (no właśnie, nie wiem, jak określić jej reakcję) zlekceważyła projekt.
Tak sobie dzisiaj pomyślałam, że szkoda. Szkic pomysłu był całkiem rozbudowany; zrobiliśmy to razem: ja i specjaliści od tematu. Mogłoby być to ciekawe wydarzenie. Niestety – nie powstało, chociaż nie wiadomo, czy nie powstanie za jakiś czas – ale już bez nas. 🙂
A może ktoś to już zrobił? Podniesienie tatuażu do rangi “żyjących i chodzących dzieł sztuki”. Ciekawe. Nie uważacie Państwo?
