Budżet Krakowa 2019

geldMamy już od dzisiaj do dyspozycji poznanie budżetu na 2019 rok. Niewiele czasu na poznanie poszczególnych elementów.  Nowi radni, którzy przyjdą i my wszyscy staniemy się radnymi VIII kadencji dopiero od najbliższej środy i  nie będziemy mieli zbyt wiele czasu na dokładna jego analizę.

A ja po raz kolejny wyrażam swoje zdziwienie  sposobem konstruowania budżetu.

Budżet buduje  prezydent a więc organ wykonawczy i przedstawia go organowi stanowiącemu, a więc radzie miasta. Przyznacie Państwo, że już to zdanie pokazujące praktykę – jest dość dziwne.

Dalej: organ stanowiący poznaje efekt działania organu wykonawczego i stara się, w owym dokumencie zmieścić zadania, na którym mu zależy. Radni mają do czynienia z wyborcami, znają (lub raczej powinni znać) potrzeby swojego otoczenia, tudzież potrzeby środowiska. Wtedy prezydent (urzędnicy) mówią organowi stanowiącemu: chcesz pani/pan zmieścić zadanie? Dobrze, zlikwiduj więc któreś z tych, które my umieściliśmy i wstaw swoje. My oczywiście powiemy wszystkim, a zwłaszcza tym, komu zostało zlikwidowane zadanie, żeś to uczynił pani/pan radna/ radny.

Spędzamy więc całe noce starając się znaleźć w budżecie pieniądze na nasze zadania. Budżet jest spięty i trudno znaleźć zadania, które dadzą się zlikwidować.

Przednia zabawa – przyznacie Państwo. A ja sobie myślę, że mogłoby być inaczej. A na przykład tak: przed konstruowaniem budżetu prezydent (urzędnicy) zapraszają radnych, aby wspólnie zrobić zarys budżetu. Uświadamiają radnym (jeśli ci nie wiedzą), co jest konieczne, co da się przełożyć na później, a co jest potrzebne teraz etc. Konstrukcyjne konsultacje. I dopiero po nich urzędnicy przystępują do budowania budżetu. W międzyczasie rozmawiają z radnymi, analizując ich projekty, negocjują terminy etc. Jakieś wydaje mi się to proste, dialogiczne i nie konfliktowe.

Ale tak nie jest. Przykład: ano bardzo proszę< od wielu lat zabiegałam o zbudowanie basenu na ul. Eisenberga (dawniej był tam basen Polfy). Bywałam u pana prezydenta, prosiłam, nagabywałam. Miał powstać w systemie PPP. Nie wyszło. Upłynął czas, potem trzeba go było wsadzić w budżet kolejny. Nie zmieścił się, więc w kolejny.  Myśleliśmy, żeby ze względu na niedaleką odległość szkoły sportowej był to basen o wymiarach olimpijskich, ale  zmieniła się koncepcja prezydenta.  Chodziłam i prosiłam o pamięć wpisania do budżetu.
Wreszcie jest. No i cóż. Właściwie powinnam być wdzięczna prezydentowi (urzędnikom), że zmieścił się w budżecie. Ale niekiedy tak sobie myślę, że to nie tak być powinno, że nie na wdzięczności (dozgonnej) powinno to polegać, tej wdzięczności zahaczającej nieco na zażenowaniu (ileż to razy musiałam bywać wtedy kiedy mógł prezydent lub pan dyrektor od inwestycji sportowych, a ja musiałam przekładać wiele moich spotkań), ale na wcześniej przeprowadzonych rozmowach, ustaleniach partnerskich.

Nasza praca radnych polega na nieustającym nagabywaniu urzędników, prośbach, PROŚBACH , kokietowaniu etc, a mogłoby być inaczej. Kiedyś pani dyrektor wydziału powiedziała: „jak pani będzie miała jakieś potrzeby , jako radna – to niech pani idzie wcześniej do wiceprezydenta i go zapyta, czy taką potrzebę można zgłosić”. Wtedy przypomniałam pani dyrektor, że podobno my jesteśmy organem stanowiącym. Hmm, ponoć ,ale  jak widać,  jedynie w teorii.

Autor

jantos

Przez 23 lata prowadziłam działalność gospodarczą, byłam członkiem prezydium Izby Przemysłowo - Handlowej w Krakowie ; cały czas pracuję na Uniwersytecie Jagiellońskim (lubię moją pracę ze studentami, oni chyba też ze mną ;) ); jestem członkinią Komisji Historii Medycyny PAN; od 2002 roku jestem radną miasta Krakowa (byłam wiceprzewodniczącą Rady Miasta, przewodniczącą Komisji Kultury). Więcej biograficznych informacji na www.jantos.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *