Egalitaryzm szpitalny. Triage.

Włoskie szpitale, jak przekazano nam w informacjach,  zaczęły stosować zasady priorytetów w leczeniu chorych na koronowirusa: najpierw leczono osoby młodsze i o większej odporności, na końcu starsze, z chorobami współistniejącymi.

Informacja ta wywołała wiele dyskusji w mediach społecznościowych. Trzeba jednak wiedzieć, że pandemia, jak i inne sytuacje graniczne pozwalają na stosowanie specjalnych zasad.

Dominique-Jean Larrey ,chirurg i profesor medycyny w armii Napoleona, jako pierwszy wprowadził w czasie wojny na pole walki ambulanse, których załogi ratując poszkodowanych żołnierzy  selekcjonowali rannych ze względu na ich stan: na lżej rannych, których można uratować i tych, którym żaden ratunek już nie pomoże. W roku 1846 brytyjski chirurg John Wilson jako pierwszy opisał zasady segregacji poszkodowanych w wypadkach masowych dzieląc ich obrażenia na: drobne, poważne i śmiertelne.

W okresie pierwszej wojny światowej punkty segregacyjne funkcjonowały już dość powszechnie. Trafiali do nich ranni żołnierze, a lekarz decydował o ich dalszym losie.

Pierwsze wytyczne dotyczące sposobu segregacji pojawiły się około 1980r, wtedy właśnie zespół lekarzy ratunkowych Hoag Memorial Hospital w Kaliforni wraz z ratownikami straży pożarnej Newport Beach opracował system segregacji, który na stałe wpisał się w działania ratowników na całym świecie.

Obecnie wszędzie wykorzystywane są różne systemy segregacji, jednak wszystkie mają wspólny mianownik – uratować jak największą ilość poszkodowanych w sytuacji, gdy siły i środki jakimi dysponujemy są niewystarczające.

W wielu krajach na świecie stosuje się w ratownictwie medycznym zasady dzielenia ludzi na tych, którym pomoc jest najbardziej potrzebna, aż do tych, którzy mogą na pomoc zaczekać. Zwane to jest zasadą TRIAGE (od francuskiego słowa segregacja, sortowanie)

Można tutaj, aby wyjaśnić sprawę, posłużyć się paroma przykładami.

W Australii system  Careflight Triage oparty jest na ocenie funkcji życiowych, możliwości samodzielnego poruszania się, tętna na tętnicy promieniowej, oddechu przy udrożnionych drogach oddechowych.

Jednym z najlepiej rozwiniętych krajów pod względem organizacji służb w przypadku zdarzeń masowych jest Izrael. Z racji sytuacji geopolitycznej oraz faktu, że państwo to jest narażone na różnego rodzaju ataki z każdej strony swojego kraju służby wypracowały świetny model współpracy na miejscu zdarzeń masowych, dopracowały triage. Ich system segregacji poszkodowanych oparty jest na nadawaniu priorytetów (kolorów), ze względu na stan poszkodowanych. Magen David Adom (organizacja zajmująca się ratownictwem medycznym w Izraelu) wypracowała  system, w którym segregację przeprowadza się dwuetapowo (w zależności od poziomu referencyjności pierwszego na miejscu zespołu).Uzupełniono system  dodatkowymi priorytetami ewakuacji.

W Polsce, co jest oczywiste, mamy także system dotyczącymi priorytetów w ratowaniu chorych. U nas funkcjonuje tak zwany  START (Simple Triage and Rapid Treatment – Prosta Selekcja i Szybka Pomoc) i jego wersja dziecięca  Jump START. Poszkodowani zostają oznaczeni poprzez nadanie odpowiedniego koloru (czerwony, żółty, zielony, czarny) w zależności od oceny stanu dokonanej na podstawie prostych parametrów: możliwość chodzenia, drożności dróg oddechowych, częstości oddechu, czas nawrotu kapilarnego lub obecność tętna na tętnicy promieniowej, stan świadomości.

Zasady triage stosuje się w sytuacjach, kiedy nie ma możliwości zabezpieczenia potrzeb dla wszystkich potrzebujących.  Tak się stało w e Włoszech, nie wystarczyło ani personelu, ani środków.

Podobne wytyczne dotyczące segregacji pacjentów otrzymali już lekarze w Wielkiej Brytanii. Zasady dotyczące przyjęcia pacjentów zakażonych koronawirusem na oddziały intensywnej terapii zostały ustalone przez Narodowy Instytut na rzecz Zdrowia i Opieki Zdrowotnej. 

Takie same procedury mogą zostać wprowadzone we Francji.

Lekarze we Francji, Włoszech, Hiszpanii porównują panującą sytuację do walki na froncie- jeśli więc taki stan faktycznie istnieje, to trzeba powiedzieć także o metodzie triage.

 

 

 

Autor

jantos

Moje życie zawodowe jest z pracą ze studentami. Ukończyłam dwa fakultety, ale już pod koniec drugiego rozpoczęłam pracę na uczelni (najpierw na AGH, potem przez 40 lat na Uniwersytecie Jagiellońskim). Ale także przez 23 lata prowadziłam działalność gospodarczą, byłam członkiem prezydium Izby Przemysłowo - Handlowej w Krakowie ; przez 22 lata byłam radną Krakowa (wiceprzewodniczącą Rady Miasta, a potem przez dwie kadencje przewodnicząca Komisji Kultury)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *